maandag 7 maart 2011

BSC’68 doet zich zelf weer te kort

Vooraf waren de verwachtingen met betrekking tot de wedstrijd tegen Lugdunum positief. Een doordeweekse oefenwedstrijd tegen tweedeklasser Waterings Veld werd met goed spel in winst omgezet. Bovendien verkeerde tegenstander Lugdunum in de lagere regionen, dus op papier zouden de punten mee terug naar Benthuizen genomen kunnen worden. Dat was eigenlijk ook nodig om de tweede plaats niet in gevaar te brengen. De Schadenetboys begonnen wel enigszins gehavend aan de wedstrijd. Vaste doelman Eric Meijer is voorlopig met een behoorlijke blessure uitgeschakeld, hij werd vervangen door Thijs Friskes, en ook Jelle Verhoeff was nog niet fit genoeg voor een hele wedstrijd.
Na een onrustig begin van beide kanten was het BSC’68 dat het eerst voor gevaar kon zorgen. Thomas de Ruiter kon van achteren uit opstomen en kreeg zelfs een vrije schietkans, maar zijn lob verdween weliswaar over de Leidse doelman om vervolgens via de lat achter te gaan. Niet veel later dacht heel BSC’68 aan een strafschop toen Lennert v.d. Berg in het strafschopgebied van Lugdunum met de bal aan zijn voet kort wilde draaien, waarbij een tegenstander hem tegen de grond liep. Echter, de scheidsrechter dacht er anders over en zag er geen strafschop in.
Zo rond de 15e minuut kregen de Schadenetboys wel de verdiende voorsprong. Een mooie bal van links naar rechts door Rolf v.d. Kleij naar Lody Dijkhuizen gaf Lody een vrij veld aan rechterkant. Zijn voorzet kwam keurig op de stropdas van Lennert v.d. Berg, die bedacht zich geen moment en liet met een droge knal de 0 – 1 aantekenen. Lugdunum was tot op dat moment nog geen moment gevaarlijk geweest en BSC’68 ging op zoek naar een tweede doelpunt. Lennert v.d. Berg kreeg een mogelijkheid, maar zijn omhaal mislukte.
Vervolgens verscheen Lugdunum voor het eerst gevaarlijk voor het doel van BSC’68, maar doelman Thijs Friskes pareerde een eerste schot en ook op de rebound had hij een passend antwoord door de bal tot corner te boxen.
Zo rond de 35e minuut deed de scheidrechter weer van zich spreken. Een Lugdunum-speler kreeg de bal, volgens heel BSC’68, terwijl hij duidelijk zeker 1 ½ buitenspel stond. BSC’68- grensrechter deed ook direct de vlag omhoog, maar de scheidsrechter liet doorspelen. Lugdunum zei dank u wel en pakte het cadeautje graag uit. De scheidrechter had zelfs niet de beleefdheid om even naar zijn grensrechter toe te lopen en het uitleg te geven. 1-1.
BSC’68 protesteerde uiteraard, maar haalde zich daardoor eigenlijk zelf uit haar spel, wat resulteerde in een desorganisatie waar Lugdunum dankbaar van profiteerde. De achterhoede van BSC’68 had even geen antwoord op het korte spel van de Lugdunum-voorwaartsen en voor dat we het goed en wel in de gaten hadden stond er via een mooie lob 2-1 op het scorebord.
Na de thee, met Jelle Verhoeff voor Marcel v.d. Heuvel, dachten de meegereisde BSC’68-supporters even dat we snel de gelijkmaker zouden kunnen noteren. Eerst kreeg Lennert v.d. Berg een dot van een kans, maar hij kreeg de bal op zijn scheenbeen in plaats van op zijn voet, waardoor die net naast de voor BSC’68 verkeerde kant van de doelpaal verdween en Jelle Verhoeff zag een vrije schietkans eindigen in de handen van de Lugdunum-doelman.
Jammer, want bij een snelle gelijke stand in de tweede helft, hadden de Schadenetboys de wedstrijd wellicht nog naar zich toe kunnen trekken. Nu zag Lugdunum in de 10e minuut wel kans om het net nogmaals te laten bollen, 3-1, en was de wedstrijd eigenlijk gespeeld. De mannen van trainer/coach Roel Zandbergen waren niet bij machte om het tij nog te keren. De overtuiging en het zelfvertrouwen ontbrak ten ene male. Ook zagen de Lugdunum-spelers kans om BSC’68 uit haar spel te halen door bij een overtreding geblesseerd te blijven liggen, waardoor verzorging nodig was. In de laatste twintig minuten waren er zeker vier “blessurebehandelingen”, waarna de bewuste speler vervolgens vrolijk zelf de vrije trap nam.
Kijkend naar de gehele wedstrijd was de overwinning voor Lugdunum wel verdiend, maar het breekpunt in mijn ogen was in feite de gelijkmaker. Tot op dat moment was BSC’68 de bovenliggende partij, maar daarna liepen de Schadenetboys eigenlijk constant achter de feiten aan.

Geen opmerkingen: